Wodospad.

- I... Nie wiem v.v - parsknął - Uspokój się , nic ci nie grozi .

-Akurat! -zaczęła nerwowo przechadzać się w kółko, nie miała nawet głowy do tego by zapytać ogiera jak ma na imię. Z każdą sekundą jej panika wzrastała. Ubzdurała coś sobie i teraz zdawało jej się, że zaraz oderwą jej łeb.

Obserwował ją oO

/komp mi sie sam zresetowal ></

-Nie gap się na mnie! -zawyła tracąc nad sobą panowanie, puściła się galopem w stronę wody.

Strzeliła baranka wyładowując złość. Kochała swoje życie, a tu nagle.

Prychnęła, naprawdę nie wiedziała już co ze sobą zrobić. Czuła się jak balon z którego uleciała połowa powietrza.

Zatrzymała się i zaczęła kiwać całym swoim ciałem na boki. Strach i inne emocje powoli zastępował spokój.

Skinęła łbem Samhaine, nadal kiwając się na boki. Teraz była całkowicie spokojna.

Prychnęła gniewnie... Tak, przyszła klacz z kryształem między oczami, trzeba się popisać i skrytykować inną. Wezbrała w niej furia, ale starała się opanować.

Wgalopował spokojnym i równym galopem. Przystanął i skinął łbem nieznanemu ogierowi ze swej stajni. - Salve fratre. - rzekł. Po czym spojrzał na karą fryzyjkę. - Czemu tak nagle zniknęłaś? - spytał spoglądając na nią poważnie.

Strzeliła baranka i popędziła galopem w stronę Padoku.

Idąc pomiędzy drzewami slalomem dotarła nad wodospad. Powoli stawiając każdy krok zanurzyła się w chłodnej wodzie, parskając cicho.

Czując chłód na ciele wynurzyła się powoli, wychodząc po chwili na brzeg. Jej sierść lśniąc w słońcu mieniła się kryształkami, a oczy pełne głębokiej czerni lustrowały okolicę. Klacz pochyliła łeb, dotykając chrapami tafli wody. Kiedy tylko musnęła wargami ciecz utworzyły się kręgi, które obserwowała dłuższą chwilę.

Wszedł wolnym krokiem rozkoszując się chwilą, gdy ciepłe płomienie wiosennego słońca ogrzewały jego grzbiet. Zerknął na obecną klacz, owszem, spodziewał się że dziś ją spotka, dziwnym trafem ich drogi wciąż się stykały, może los chciał, aby znów porozmawiali o tych trudnych, dobrze znanych obojgu tamatach ? Mlasnął, po czym kiwnąl jej głową:
- Salve, Diamond Shine.

Słysząc tak dobrze jej znany głos nawet nie odwróciła łba. Uniosła jedynie pysk.
- Salut, Valentino. - Tak trudno było przyzwyczaić się jej do tego imienia. Po chwili spojrzała w jego stronę, a na jej chrapach zagościł delikatny uśmiech. Machnęła ogonem, uderzając nim o swój bok.

Zbliżył się do klaczy i stanął tuz obok niej.
- Jak życie? - zapytał, zmrużący oczy. Nie patrzył na nią, jego wzrok zawieszony był gdzieś w oddali. Rozwarł chrapy, odruchowo.