Dzika Dżungla.

- A co to? - odpowiedział pytaniem na pytanie i przewalił się na plecy, lewitując nad ziemią jakieś pół metra nad ziemią.
- Wiesz, że umarłem? - powiedział po chwili poważnie, smętnie kiwając głową.

- To odumrzyj - fuknęła. Zerknęła na Ven, po czym skinęła do niej łbem. Ciekawe, ile tu już siedziała? No dobra, nie ważne. Liczy się, że Nuit ją zauważyła, prawda?
- Iezu to takie, hm, demony. Niematerialne gówno - wyjaśniła mu, uśmiechając się dumnie.

Uśmiechnęła się, o tak trzeba być dumnym z bycia gównem. Wygięła się na prawo i ruszyła spokojnym kłusem w stronę Nuit.

Zachichotał cicho, ot tak, mimowolnie.
- Wiesz, Nuit - wyszczerzył się. - Oboje siedzimy w tym samym, niematerialnym gównie.
Zasalutował jej i zniknął.
Haha, zniknął!

Wybiegła znudzona, nie miała tu nic do roboty, więc nic jej tu tez nie trzymało.

Wchodzę tu znów , czując mokre podłoże pod kopytami , woda wsiąkła ,ale było czuć wilgoć , choć jak zwykle w Dźungli.

Przygalopowała z wysoko uniesionym łbem. Jej krok był lekki, jakby leciała. Kopytami prawie nie dotykała ziemi, a jednak. Skinęła ogierowi i potrzepała łbem.

Ocknęła się, jednakże nie odzywała. Po cholerę? Przez krótką chwilę przyglądała się z zaciekawieniem Ven - nowy Kryształ? Nieprawdopodobne. No cóż, Nuit, sama mówiłaś, że wszystko jest możliwe. Położyła się na wilgotnej ziemi, przymykając oczy.

Spojrzałem na klacz Kryształem skinając jej pyskiem. Po chwili spojrzałem na Nuit , ale my się już widzieliśmy.

-Verti -odezwała się śpiewnie i uśmiechnęła promiennie. Ostatnie zdarzenia dodały jej siły, podbiegła zebranym kłusem do Nuit.

Z niechęcią otworzyła oczy i uniosła lekko łeb. Posłała klaczy pytające spojrzenie, bez słowa powitania. Jeżeli chciała pochwalić się swoją nową mocą.. ach. Mruknęła coś pod nosem i kątem oka zerknęła na ogiera.

Przekrzywiła łeb.
-Czy coś się stało? -rzuciła trochę zaniepokojona, zdążyła polubić Calestę. W końcu [Calesta] chciała wtedy jej pomóc.

Potrzepałem łbem spoglądając na klacz , zastanowiłem się chwilę i pochwili sprawdzając , wokoł obydwu pojawił się ten samrysunek co na hali , okrążyło je drzewo , ale tylko na ziemi. Usmiechnołem się , wychodziło coraz lepiej , może będę malarzem .

Na jej chrapach zabłąkał się delikatny uśmiech. Ponownie spojrzała na klacz.
- Nie, skądże. Dlaczego pytasz? - Mruknęła, ziewając bezgłośnie. Spoglądnęła na rysunki ogiera, śmiejąc się w duchu.


( Rodzice wołali .,. )

-Zdawało mi się, że jesteś taka, przygnębiona? -zwróciła się do Iezu, po chwili jednak rzucając ogierowi ukradkowe spojrzenie. Uśmiechnęła się lekko, zerkając na rysunek.

Zmarszczyła chrapy, przyglądając się Venus. Czy naprawdę sprawiała takie wrażenie?
- Nie wiem, no - powiedziała w końcu ze złością w głosie, jednak nie była ona skierowana do klaczy.
- Dlaczego sprawiam wrażenie utrapionej? - Myślała głośno, co jakiś czas spoglądając na Kryształ. Dziwne. Czuła się co najmniej dobrze. Przynajmniej tak uważała.

-Miałaś taki, taki wzrok -zawahała się przez chwilę, wypatrując nowego napływu gniewu w oczach boginki. Kiedy ostatnio widziała Calestę, ta była wyjątkowo, jak na siebie, gadatliwa. Uśmiechnęła się leciutko.

Miałem czas to trzeba było się pobawić , mocą .
Po nogach klacz zaczeły się wspinać lodowe ratorośle , łatwe do złamania , spoglądam na nie uważnie.

- Hmm? - Potrząsnęła łbem i wstała mozolnie, cały czas mając na oku Ven. Uniosła nieco wyżej łeb, przymykając jedno oko. Coś ostatnie nie wychodziło jej z ukrywaniem emocji. Nie, nie! Przecież nie czuła się przygnębiona. Chyba. Zerknęła na dół, na swoje kopyta. Stała przez chwile sztywno, po czym bez trudu spowodowała jednym, prostym zaklęciem, że to lodowe "coś" zniknęło.

Zgięła nogę łamiąc lodowe gałązki. Prychnęła i zastanowiła się, czy nie zamknąć go w bańce. Nie, nie chciała zniżać się do jego poziomu. Zadreptała w miejscu i uniosła łeb, strzygąc uszami.

Przykłusowaał leniwie z nisko opuszczonym łbem. Spojrzał na konie i kiwnął lekko pyskiem do nich. Przez chwilę zatrzymał wzrok na Nuit po czym spojrzał w niebo.

Wyszłem , bo muszę oo' .
[nmm]

Spojrzała na nowo przybyłego, a po chwili przeniosła wzrok na Calestę. Gdyby miała brew, takowa byłaby już w górze.
-Chodzi o niego! -szepnęła sama do siebie. Widziała, że Iezu była do tego ogiera przywiązana, nie była Miłością, więc nie wiedziała, czy darzyła go uczuciem większym niż przyjaźń. Była jednak pewna, że są przyjaciółmi, a ogier niedawno był smutny. Widocznie jego emocje przelały się na Nuit.

Pisnęła jak mały bachor, który właśnie dostał cukierka.
- Bry dzień, czy tam wieczór, Carpe - powitała ogiera, przekrzywiając lekko łeb. Znów patrzysz w niebo? Co Ty tam widzisz, C.B.? Ze zdumieniem spojrzała na Ven. Inteligentna bestia.
- Może i tak. Skąd wysunęłaś te podejrzenia? - Mówiąc to, starała zachować się zobojętniałą minę. - Doskonale wiesz, że jestem z Czwórki...

Oderwał się po chwili od patrzenia w niebo i zniżył wzrok. Ponownie spoglądnął w stronę klaczy. Kiwnął lekko łbem
- Ohayou - mruknął dosyć cicho do Nuit jak i Venus.