Lonżownik.

Wkłusowałam zatrzymując się przed samym lonżownikiem.

Spojrzałam na klacz zastanawiajać się chwile kto to.
- Hm , Salut. - odparłam bacznie się klaczy przyglądając.

- Vale ?. - spytałam zdziwiona , jak ją ostatnio widziałam , była małą , bezbronną klaczą , ach.

Usmiechneam się patrząc na nią , ciekawa byłam po kim ma taki charakter.
- Tak myślałam .

Usmiechnełam się spoglądając na zamyślony łeb córki.
- O czym myślisz ?.

Rozejrzała się wokoło, uśmiechając się słabo. Wytworzyła zaklęcie osłaniające, tak, aby tamte klacze ustąpiły jej z drogi i nie zauważyły. A jeżeli tak, rozkazała magii, aby ta szybko odwróciła wzrok od Iezu. Jakże dużo czasu zmarnowała, siedząc w tym miejscu i gapiąc się z martwy punkt? Mogła poświęcić go na rozmyślanie, bądź cokolwiek innego, niż marnotrawienie tego skarbu! W tym świecie liczy się każda chwila. Nawet dla istot, które są nieśmiertelne. Ale jak każdy inny może być... unicestwiona. Żaden człowiek, czy śmiertelnik nigdy tego nie dokonał, prawda? Nie masz się czym zamartwiać, Cale.. Nuit. Jeżeli będziesz przestrzegać regulaminu, którego nawet nie znasz, będziesz żyć. Kontynuować swój byt na tym zasranym świecie. I znowu, cholera, się martwisz. Niepotrzebnie. Zaklęła pod nosem, karcąc się w duchu. Takie przemyślenia nie mają sensu. Powinna patrzeć w przyszłość, ale nie tak srogą, jaką sobie przeważnie wyobraża. Cóż, trzeba przyznać, że Calesta nie jest typem ryzykantki, ale. I tu się urwało. Odskoczyła na bok, usłyszawszy jakiś szmer. Nazbyt ludzki odruch. Wcześniejszą rozmowę Ikara z jego, zapewne, przyszłą kochanką zdawała się ignorować, a teraz przestraszyła się z tak błahego powodu! Nie do wiary. Zerknęła w dół, chłodnym, zobojętniałym spojrzeniem oglądając swoje nowe ciało, które coraz bardziej lubiła. Ach, jak znienawidzona rasa ludzka stała się dla niej ulubioną zabawką? Zarzuciła głową, tym samym pozbywając się z twarzy smolistych kosmyków włosów. Podczas kilku dobrych lat obserwacji nabyła tych nawyków, co niewątpliwie teraz jej pomagało. Mimo iż większość koni z różnych stajni rozpoznawała Iezu, ludzie nadal nie mieli pojęcia co do jej istoty. I bardzo dobrze. Niech tak zostanie. Wyprostowała się, powolnym krokiem zmierzając ku wyjściu. Jednak przystanęła. Odwróciła się na pięcie, mrużąc jadeitowe oczy. Przyglądała się natrętnie klaczom, zagryzając dolną wargę. Nie czuła się skrępowana tym, że ktoś może ją zauważyć. Kolejne piękne uczucie! Ona 'sama' i jej myśli. Coś, za czym od tak dawna tęskniła! Ledwo widoczne kąciki ust Calesty wygięły się w uśmiechu, posłanym gdzieś między chmury, w bezdenną przestrzeń. Do nikogo. Wiedziała, że nawet taki mały gest może popsuć wizerunek Iezu w oczach Matki, ale teraz nic się nie liczyło. Nie mogła ingerować w jej sprawy, dopóki nie złamie zasad. Wtedy... najpewniej będzie koniec. W pewnym momencie nie było już nic. Żadnej żywej duszy. Wiosenne, kolorowe ptaki również zamilkły. Wiatr przestał głaskać korę drzew, stojąc nieruchomo, wyczekując tego, co nie nadejdzie. Nawet czas jakby zamarł, pogrążając się w długo wyczekiwanym śnie. Pustka. Klacze musiały to silnie odczuć, no i prawidłowo. Demon nie próbował przysłaniać tej jakże przyjemnej, małej nicości. Zostało jedynie przeszywające uczucie nienawiści, będące nierozłączną cechą Calesty. Choć tak głęboko skrywanej na dnie iluzjonistycznego serca, gdzie 'zakopuje się' wszystkie rzeczy, które nie powinny wyjść na świat. Tam, gdzie chowa się wszelakie smutki, nie warte wspomnienia. Zielonooka usiadła na piachu, przysłuchując się rozmowie Dwójkom.



/ Hihihihi! : D

- Rozumiem. - nie wyglądało to jak rozmowa córki z matką. Zamarłam na chwilę , coś było nie tak , chwila zawieszenia i uczucie , hm nicości ?. Rozejrzałam się by jedynie opanować ciekawość , nic.

Zastrzygłam jednym uchem raz , przelotnie miałam styczność z Iezu , zresztą teraz to też może być on.

I nie wyszło. Następnym razem musi pomyśleć, kiedy będzie sklejała jakieś zaklęcia. A niech to szlag! Burknęła coś pod nosem w odpowiedzi. Cały czar prysł. Niespodziewanie gwałtownie, co zupełnie nie było do niej podobne. Choć z punktu widzenia Calesty nic się nie zmieniło, dla klaczy mogło mieć to jakieś znaczące działanie. Mogło, nie musiało. Milczała, przyglądając się im w zaciekawieniu. Ciekawe, jaki ruch wykonają? Znów traktujesz to jako grę, Demonie.

Wyszłam.

[to mój ruch , nie no idę ciau x*]

Och, tak, brawo! Zaśmiała się złośliwie pod nosem, z iskierką rozbawienia w oczach. Nic na to poradzić, że Iezu miała dziwne poczucie humoru.
- Zawsze wiedziałam, że nie jesteś jedną z tych ( można kląć? : D' ) - rzuciła sucho, powoli podnosząc się z ziemi. Nie chciała podejść bliżej. Lepiej będzie, gdy P.V. przyzwyczai się do swojej nowej, okazjonalnej postaci. Jakże słodko wyglądała w tym ciele!
- Pozwól jeszcze, że sprostuję. Od chwili, kiedy Cię zobaczyłam, tak mi się wydawało - poprawiła się, dmuchając sobie w grzywkę. Ot tak, z nudów.

- Nie bądź taka pewna siebie, złotko - ucięła jej w połowie zdania, jednak mówiła to zadziwiająco opanowanym tonem. Wywyższała się, taak? Nieszczęsna ta natura Nuit. Ale na to nic nie da się poradzić, czyż nie? Dopóki nie będzie miała powodu, aby się zmienić, zapewne tego nie zrobi. Chyba. Podeszła do niej lekkim krokiem, jednak przystała metr od klaczy.
- Witamy w nowym gronie - szepnęła miękko. O 'swoich' się troszczy, prawda?

/ Czytałam fragment Książki ; D


Zaśmiała się. Normalnie wybuchnęła nieopanowanym śmiechem. Jakże to musiało idiotycznie wyglądać. Jednak Calesta na to nie zważała.
- Och, moja droga! Nie żartuj sobie - powiedziała półgłosem, obserwując wyczyny klaczy. Nie mogła zaprzeczyć, że było to cholernie przyjemne uczucie. No cóż. Może nawet zabierze ją do Świątyni?