Łąka.

Odruchowo skuliła uszy, jednak ten gest nie był posłany w jego stronę.
- No dobrze. Aleee... Jak coś, przyrzeknij, że mnie, eem, obronisz - wymamrotała, lustrując chłopaka nieco 'nienormalnym' spojrzeniem. Parsknęła, spoglądając w stronę Trójki. Cóż, nie było tak daleko, jak się wydaje. Na szczęście. Zmrużyła oczy, zaskoczona pojawieniem się ogiera. Skłoniła się niedbale.
- Tak, tak, bry - wydukała.

- Czemu się z człowiekiem zadajesz? - wskazał na chłopaka pyskiem. - Przecież on Cię okiełzna i zrobi z ciebie posłuszną klacz. - dokończył zdziwiony.

- Niby przed czym? - zamrugał zdumiony, ale zaraz sobie uświadomił, o czym mówi klacz. - Ach, tak. Próbowałem im jakoś wytłumaczyć, że nie wolno zabawiać się klaczami, ale nie wyszło.
Odwrócił się, posyłając ogierowi długie spojrzenie. Był nowy. Z pewnością nie należał do Gravity.
- Są tu też dzikie konie, Nuit?

Prychnęła, po czym zaśmiała się złośliwie.
- Och, czyżbyś sugerował, że jestem zaledwie jedną z tych grzecznych? - Zapytała. Gdyby miała brew najprawdopodobniej by ją teraz uniosła. - Jeżeli tak, mylisz się - syknęła, uśmiechając się kpiarsko. Odwróciła się do chłopaka.
- Jeżeli można by je tak nazwać - mruknęła w odpowiedzi.

- Nie jestem dziki tylko jeszcze nikt mnie nie okiełznał i pewnie długo tak pozostanie - uśmiechnął się szelmowsko a zarazem i groźnie. Spojrzał na człowieka i obszedł go dookoła. Nigdy nie rozumiał ludzi i ich zwyczajów. Po czym wzrok na klacz przeniósł. - Gdzież bym śmiał tak twierdzić. Ale tak często się zdarza. - rzekł i spuścił łeb na dół.

- Nie jestem z tych ludzi, którzy łapią dzikie konie - odparł buntowniczo na zarzuty ogiera. Był raczej jednym z tych, którzy są tratowani i popychani, ale tego głośno nie powiedział.

- Nie wiem z których jesteś, ale sam fakt, że o nich wspominasz nie podoba mi się i to bardzo. - rzekł wojowniczo. Po czym do klaczy się zwrócił - A Koni z trzeciej stajni się nie obawiaj. Jeżeli zechcesz obronię cię przed nimi. - rzekł lecz szelmowski uśmiech nie schodził mu z pyska.

- Nie ma potrzeby. Chociaż.. a co mi tam - odparła ogierowi, po długim namyśle. Strzeliła z ogona, uśmiechając się pod nosem. Nowy, taak. Od dzisiaj Nuit postanowiła sobie go przyporządkować. Niech wie, że z Czwórką odnosi się z szacunkiem. Poza tym.. kiedyś jej się przyda. Jeszcze nie wie jak, ale się dowie, jak się zastanowi, o.

- To ty zacząłeś drążyć ten temat.
Skrzyżował ręce na klatce piersiowej, odwracając wzrok od ogiera. Nigdy nie sądził, że jakiś koń będzie w stanie go irytować. Ale cóż, na świecie chodzą różne dziwy natury.
- I lepiej, by twoje intencje były szczere - burknął. Po prostu nie chciał, by skrzywdził klacz, która okazała mu odrobinę sympatii.

- Nie ma problemu, poradzę sobie z - zmierzyła ogiera chłodnym spojrzeniem - nim - dodała drwiąco. Podeszła do chłopaka i tyknęła chrapami jego kieszeń. Miała nadzieję, że znajdzie tam coś słodkiego.

- Będą jak najszczersze... - odrzekł lecz szelmowski uśmiech nadal zdobił mu pysk. No to chłopaki się ucieszą na jej widok. Spojrzał na klacz i długo taksował ją wzrokiem. Będzie niezły ubaw w stajni. Zarżał cicho. Po czym na chłopaka spojrzał. - Może źle się nasza znajomość zaczęła. Me imię brzmi Dark Worrior. - rzekł i spojrzał na człowieka. Ciekawy co on na to.

- Nuit - wystrzeliła, z przyzwyczajenia odpowiadając na każde przedstawienie się kogoś innego. Po chwili zdała sobie sprawę z tego, że to raczej nie było skierowane do klaczy. Machnęła na to "ręką" i skubnęła kępkę młodej trawy, zerkając spod byka na karego.

- Archibald Archimedes Waves - odparł, wciąż spoglądając na ogiera z chłodną rezerwą. I tak już wyrobił sobie o nim zdanie i ładna gadka tego nie zmieni. Przeczuwał, że będą z nim kłopoty. No cóż, Archie wszędzie potrafił dojrzeć negatywy.
- Widzisz, pamięć mi wróciła - zwrócił się do Nuit z wyszczerzem na ustach.

Na jej chrapach zabłąkał się delikatny uśmiech, niepodobny do niej.
- No widzisz, opłacało się - odpowiedziała, marszcząc chrapy. Ajj, taak, mogłaby jeszcze raz walnąć chłopaka w jego piękną, pustą główkę.

- Ale nie mam ochoty na bis - dodał, widząc obłąkańcze iskierki w oczach klaczy. Ajj, on naprawdę nie chciał tak dostać jeszcze raz.

Targnął łbem tuż przed głową chłopaka. NIe wiedział do końca jakie ma on zamiary. - Nuit... Miło mi cię poznać. Czy twe imię coś znaczy? - spytał i spojrzał na klacz

Weszła na swych patykowatych nóżkach. Podskoczyła do mamy, stając tuż obok niej. Pokręciła chrapkami, spoglądając na człowieka.
- Co - to? - mruknęła pytająco. Wymawiała ten krótki zwrot tak długo jak gdyby ważyła uważnie słowa. Prychnęła widząc Archie'go. Doprawdy, tego jeszcze nie było. Ptaki? Swoją drogą. Jaszczurki? Też inna kwestia. Ale 'TO'?! Pokręciła łepkiem, by sprawdzić czy czasami nie śni, ale nie! Dziwne, dwunożne stworzenie wciąż uparcie stało. Cofnęła się kilka kroków w tył.

- Czy ktoś mówił, że chce Ci zrobić coś takiego? - Zapytała z udawanym niedowierzaniem, uśmiechając się niewinnie do chłopaka. Znów zerknęła na karego. Wampir. Dziwne, pomyślała. Przecież z pozorów nie nadaje się na takie stworzenie. Wymamrotała pod nosem jakieś przekleństwo, gdyż niezbyt przepadała za tymi istotami. Zdecydowanie uważała, że są one, hm, zbędne.
- Nuit? Ciemność, głęboka noc - odparła szorstko, zerkając na źrebaka. Stała sztywno, później trąciła ją chrapami. Cholerne, małe coś. JEJ małe coś.

- Gdybyś się uczył francuskiego, wiedziałbyś - prychnął kpiąco. Co jak co, ale w takich chwilach lekcje języka okazywały się całkiem pomocnie. Mógłby jeszcze długo polemizować z nieznośnym antagonistą, ale po co. Wszak, w pobliżu było coś ciekawszego. Źrebaczek!
- Jaka śliczna - zachwycił się i zaczął grzebać w kieszeni w poszukiwaniu cukru. No cóż, nie miał go.

Spojrzała na ogiera. Widząc niechęć matki przybrała podobnie chłodny wyraz twarzy. Chłodny na tyle na ile pozwalał jej źrebięcy wygląd. Ach, co za wstrętna natura.. Dola źrebięcia jest doprawdy ciężka. Obeszła Nuit dookoła nie spuszczając wzroku z karego. Dostrzegła jedną jedyną różnicę pomiędzy budową anatomiczną matki, a Dark Warriora. Zdumiała się - czy to dlatego rodzicielka tak sceptycznie podchodziła do tego osobnika?

{ cichosza. buduję podstawy swego późniejszego feminizmu. xdd }

( Taak, a Nuit będzie na Ciebie mówić Wii. ^_^" )


Zaśmiała się w duchu, widząc minę córki. Nadal nie mogła przywyknąć do tej myśli. No ale cóż, miała przynajmniej jakieś plany jak wychować potomkinię.
- Coś nie tak, Wii? - Zapytała, ponownie trącając ją chrapami.

- Ty mi powiedz. - zabrzmiał jej dźwięczny głos. Ile wysiłku włożyła w to, by zabrzmiał choć trochę dorośle. Cóż... Dopatrzeć się było można dziecinnego tonu, ale skrupulatnie modulowany głos nie brzmiał bynajmniej tak jak brzmieć powinien. Nie brzmiał jak głos niedawno narodzonego źrebaka, a raczej na głos co najmniej roczniaka. Hawaii cieszyła się z uzyskanego efektu. Spoglądała to na mamę, to na Warrior'a. Człowieka omijała szerokim łukiem..

Spojrzał na źrebaka. Przyglądał się stworzeniu jakby miało go zaraz poparzyć. Nigdy nie przepadał za młodymi. Jednak coś go do tego źrebięcia ciągnęło. Źrenice mu się zwęziły nie krył też kłów do połowy wysuniętych. Wiedział co się z nim dzieje lecz musiał ze sobą walczyć. Przecież nie rzuci się na młode przy jego matce. Odezwała się jego prawdziwa natura. Po czym wzrok na chłopaka przeniósł. - Poliglotą nie jestem ale niektóre języki znam. Akurat nie złożyło się bym francuski poznał. - Rzekł spokojnie, choć wszystko się w nim gotowało.
- Nuit masz rację jestem wampirem. Może to do mnie nie pasuje ale taka jest prawda. - powiedział do klaczy podnosząc na nią wzrok. Lśniło w nim coś strasznego i groźnego za razem. Oto objawił się jej w całej swej wampirzej krasie.

Łypnęła kątem oka na karego, krzywiąc się.
- O niego Ci chodzi? - Mruknęła, prychając. - Ich trzeba wytępić, Wii. Trójka jest niepotrzebnym szkodnikiem. Rozsiewają swoje geny gdzie popadnie. Zapamiętaj, że żaden z nich jest tylko rzeczą. Niczym więcej. W przyszłości możesz się z nimi bawić, gnębić... Lecz oczekuj tego samego od Trójki - burknęła, mówiąc to z wyraźną odrazą. - Później zrozumiesz.
Wyprostowała się i przyglądnęła ogierowi.
- Nie jesteś sam. Mam nadzieję, że wiesz, jakich macie wrogów - mruknęła, uśmiechając się dziwnie.

Patrzyła na mamę z powagą. Jak na jakoweś Bóstwo. Bo faktycznie Nuit była w chwili obecnej jej guru. Przytakiwała z uwagą. Przyjęła do wiadomości.. Tak mówiła jej matka, wiec tak musiało być. Nie roztrząsała nad sensem tych słów. Zgromiła ogiera spojrzeniem, co w jej wykonaniu wyglądało dość komicznie. Cóż intencje się liczą..