Łąka.

Zniknął po chwili ;>

Został sam. Był zmęczony zgiełkiem jaki panował tu przez ostatnią dobę. Zaczął kierować się ku swej stajni aby spokojnie w swym boksie odpocząć. Ruszył wpierw stępa a potem w galop przeszedł jego chód. Po chwili zniknął z pola widzenia.

Otrząsnęła się, nie w pełni trzeźwym wzrokiem rozglądając się po łące. Wiedziała, że robi to na daremno. Jest zbyt ciemno, aby zauważyć cokolwiek. Och, tak. Nareszcie doczekała się takiej nocy. Takiej, kiedy gęste chmury spowijają niebo i żadna z gwiazd nie oświetla Ziemi. Wspaniałe. Parsknęła cicho, po czym ziewnęła, ruszając stępem na około młodej brzózki.

Usłyszał parsknięcie i mimowolnie skierował uszy ku miejsca, skąd zdawało mu się, iż słychać owy dźwięk. Sam Bliss stał spobie spokojnie w miejscu, nie racząc pokazać, iż klacz nie jest tutaj sama. Wzrok miał zapatrzony w niebo.

Och, tak, znając swoje szczęście w końcu musiała się potknąć o suchą gałązkę i zaryć łbem w ziemię. Zaklęła głośno i wstała, otrzepując się. Potraktowała z kopyta najbliższe drzewo - w tym przypadku biedną, żywą brzózkę. Jednakże po chwili zaczęła wymyślać jakieś pieśni żałobne na cześć poległego wroga. Taak, zdecydowanie była chora na umyśle.

Z lekkim zainteresowaniem nasłuchiwał wszelakich ruchów i słów klaczy. Zrobił krok do przodu pokazując, iż Nuit nie jest sama. Uśmiechnął się lekko do siebie.

Stanęła jak wryta, sztywno chyląc łeb w geście powitania. Wymruczała coś na podobieństwo 'muminkowy las, otacza nas'. Oczywiście chcąc powiedzieć 'miło Cię widzieć'. Nie odważyła zerknąć w stronę ogiera. Wystarczyło jej to, że się upokorzyła. Myślała, że znów może porozmawiać z swoim wyimaginowanym przyjacielem, a tu nic.

- Jeżeli chcesz, to śpiewaj dalej xp - odparł stwierdzając, że to wcale mu nei przeszkadza. Machnął lekko ogonem na boki, nadal patrząc w stronę nieba.

- Uhm. I tak czuję się wystarczająco skrępowana - wydukała, wiodąc za spojrzeniem Karpika. Zmarszczyła chrapy, zastanawiając się, cóż takiego tam ujrzał. Nie mogąc znaleźć odpowiedzi na to pytanie - nie ukrywajmy - zirytowała się lekko. Oto drugie oblicze Nuit - rozwydrzone dziecko. Wbiła w niego srebrzyste oczy, chcąc się w końcu dowiedzieć, co widział.

Poczuł na sobie wzrok klaczy.
- Rozumiem, ze nie mam nikomu móić, iż wieczorami przychodzisz sobie na łąke pośpiewać piosenki.? - powiedział, patrząc już bardzeij w tronę klaczy. Zrobił ku Niej krok do przodu.

Uśmiechnęła się pod nosem, próbując się rozluźnić. Nuit, bez stresu. Jeżeli wiesz, stara jędzo, to szkodzi na urodę. Zmrużyła lekko oczy, robiąc jakąś dziwną minę.
- O, tak, prosiłabym. Wiesz, to dosyć dziwne - mruknęła, przechylając łeb.
- Dlaczego oglądałeś niebo? Przecież i tak nic nie widać - powiedziała półtonem, uznając, że gdyby rzekła coś głośniej, mogłaby zrobić coś niewybaczalnego. Nuit, jesteś idiotką.

- Albowiem wolę patrzeć w niebo, unusząc wysoko łeb anieżeli trzymać nisko głowę, wpatrując się w ziemię - odparł.
- Zresztą niebo bardziej mnie ciekawi, w porównaniu do tego, co dzieje się na ziemi - dodał po chwili.

- Nic nie widać - powtórzyła, podchodząc do ogiera. Szturchnęła go i na krótką chwilę skierowała wzrok ku górze. Nic, kompletnie nic. Czerń pochłaniająca jakiekolwiek światło. Ani krzty więc.

- I co z tego, że nic nie widać.? - powiedział. Oparł lekko łeb o kłąb klaczy i spojrzałkątem oka na to, w którą stronę się aktualnie patrzy.

( Kontynuujmy? o.O )


- Po co wypatrywać czegokolwiek, choć jest się świadomym, że nic nie zobaczysz? To nie ma sensu - skwitowała i odsunęła się lekko. Dziabnęła go lekko w chrapy.

- Tutaj nic nie ma sensu - odparł i automatycznie cofnął lekko do tyłu łeb. Zastrzygł uszyskami i tyknął klacz chrapami w szyję.

Zmrużyła oczy i oddała mu, uśmiechając się pod nosem.
- Dlaczego tak sądzisz? - Zapytała i zadreptała w miejscu. Pociągnęła go zaczepnie za ogon.

- Bo to prawda - mruknął cicho. Uśmeichnął się lekko na zaczepki klaczy. Machnął lekko ogonem. Skubał ją lekko po grzbiecie.

Fuknęła cicho na słowa ogiera. Pokręciła przecząco łbem, po czym uszczypnęła go w ganasz.
- Uzasadnij to - poprosiła, wysoko unosząc łeb.

- Ale tu nie ma czego uzasadniać. Tak jest i tyle, zmienić nie można - powieedział, zresztą troche obojętnie.

- Hm, może i tak. Nigdy się nad tym nie zastanawiałam - mruknęła w odpowiedzi.
- Zauważyłam, że ostatnio jesteś jakiś taki niemrawy, Karpiku. Stało się coś? - Zapytała zaciekawiona, siadając na zadzie.

- Nie, nie wiem, nie chcę wiedzieć - odparł na pytanie klaczy. Zresztą, każdy się zmienia na dobre lub złe. W tym wypadku sam Karp nie wiedział czy chodzi o to pierwsze czy drugie.

- Mhm. Czy lubi pan Pomidory? - zapytała, choć wiedziała, iż dla Karpa to pytanie może wydać się bezsensowne. Może i tak było. W końcu Nuit nie jest normalna, prawda?

- Wariujemy z lekka.? - zapytał się, wytykając lekko język. Otarł lekko łeb o bok klaczy.

- Tylko mi nie mów, że nie przypuszczałeś jaka jestem naprawdę - uśmiechnęła się i trąciła go chrapami w łopatkę.
- Poza tym - wyprostowała się, starając przybrać poważny wyraz pyska - ja pytałam serio.